09 : Please don’t [CUT]

“เจสเปอร์นอน อ้ะ อยู่นะ” ริมฝีปากร้อนพรมจูบไปทั่วใบหู ขบงับกระดูกอ่อนจนแบคฮยอนสยิว ยกมือขึ้นหวังจะดันแผ่นอกกว้างให้ผละออก แต่ก็ต้องผวาโผล่เข้ากอดลำคอแกร่งเพราะชานยอลเล่นอุ้มแบคฮยอนทันที

ขาเรียวอ้ากว้างตวัดรอบเอวหนาแน่นเพราะกลัวตก

“อื้มม อื้อ ม่ะ ไม่เอาครับ ไม่ อ่ะ” แบคฮยอนโดนความเสียวซ่านค่อยๆเข้าครอบงำไปทีละนิด ชานยอลดูดดุนลำคอขาวจนเป็นรอยหลายรอย มือหนาทำหน้าที่บีบสะโพกมน กางเกงนอนขาสั้นกว้างพอที่จะสอดมือเข้าไปลูบไล้เรียวขาอ่อน

“อ่ะ อื้อ” หมดสิ้นแล้ว แบคฮยอนไม่เหลือแรงต้านใดๆทั้งสิ้น ก้มลงมองคนเจ้าเล่ห์ที่กำลังแกะดุมเสื้อนอนของเขาด้วยปาก ชานยอลหายใจหอบไม่แพ้กัน ขายาวก้าวไปที่เตียง วางร่างบอบบางลงข้างๆเจสเปอร์ที่นอนหลับใหล แบคฮยอนกัดปากตัวเองแน่นพยายามไม่สงเสียงใดๆทั้งสิ้น

“อึก อื้ออ อึ๊ อ้ะ” ครางในลำคออย่างทรมานสุดขีด ยอดอกสีชมพูกำลังถูกแกล้งด้วยลิ้นร้อน ชานยอลก้มลงจูบดูดเลียซะจนมันแข็งสู้กลายเป็นสีแดง เสียวซ่านจนแบคฮยอนเริ่มส่ายร่างไปมาบนเตียง แอ่นแผ่นอกสู้ลิ้น ไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆ

“อย่าดิ้นสิครับที่รัก เดี๋ยวลูกตื่นขึ้นมาจะวุ่นนะ”

“ซี้ดดด อือออ”

ชานยอลผละออกมามองหน้าหวาน หันขวับไปมองนาฬิกา นี่เขาเหลือเวลาอีกแค่ครึ่งชั่วโมงกว่าๆเองสินะ งั้นตอนนี้แค่ปลดปล่อยแบคฮยอนพอ ส่วนเขาค่อยรวบไปตอนกลางคืนทีเดียว

“อ้ะ อ๊า” กระตุกทันทีที่ชานยอลดึงกางเกงออกและก้มลงใช้ปากกับส่วนนั้นของตัวเอง รีบปิดปากทันที กลัวเจสเปอร์จะตื่นแทบแย่

“ซี้ด อื้อ อ่า อ้ะ”

“แบคฮยอนนา อย่าร่อนสะโพก ” พูดล้อพรางก้มลงปรนเปรอให้คนใต้ร่างจนแบคฮยอนรู้สึกสุขสมและไปถึงจุดหมาย หยาดน้ำกามารมณ์ที่หลังพรั่งพรูออกมา ชานยอลดูดและกลืนกิน โดยไม่คิดรังเกียจ

“แฮ่กกๆ อื้มมมม” หอบหายใจ พักได้ไม่เท่าไหร่ ชานยอลก็เลื่อนหน้าขึ้นมาประทับจูบป้อนความหวานให้ มือหนาดึงขอบกางเกงใส่ไว้ที่เดิมให้ขณะที่จูบกัน  นิ้วเรียวของแบคฮยอนยกขึ้นมาสอดเข้ากำกลุ่มผมหนา

“ง่วงจัง หาววววววว ”

“!!!!!!!!!”